میلیاردری که فروشنده بادام زمینی بود - مهسان بلاگ

اما وقتی در سال 2016 مجله فورچون تصمیم گرفت با لوی چه وو (Lui Che Woo) تبادل نظر کند، ترجیح می داد موضوع صحبتش چیز های دیگری به غیر از ثروت و کار باشد؛ چیزی که می گوید از بچگی در او مانده است. او در همان سال به یک دانشمند چینی در حوزه کشاورزی و سازمان پزشکان بدون مرز به خاطر فعالیت هایشان در امنیت تامین غذا و درمان بیماری ابولا، یاری مالی 5/ 2 میلیون دلاری کرد.

به گزارش جهانی اقتصاد، لوی چه وو، میلیاردر، سرمایه گذار و خیر اهل هنگ کنگ است. او در اوت 1929 متولد شده و موسس و رئیس شرکت سرگرمی گلکسی و هلدینگ املاک وا اینترنشنال است. ثروت لوی چه وو در سال 2020 از سوی مجله فوربس 7/ 11 میلیارد دلار ارزیابی شده و در لیست ثروتمند های سال جاری این مجله، او رتبه 106 را به خود اختصاص داده است.

او در گفت وگویش با مجله فورچون گفته بود یکی از درس هایی که هنگام عظیم شدن در هنگ کنگ تحت اشغال ژاپن یاد گرفته، اهمیت دادن به مدنیت، انرژی مثبت و آموزش اخلاقی است. لوی چه وو تاریک ترین روز های هنگ کنگ را به یاد می آورد. برای میلیاردر خودساخته ای که میلیون ها دلار برای پیشرفت جامعه اش خرج نموده، آن روز ها اوج اتفاق های غیرمتمدن بود. او در جنگ جهانی دوم، کودک بود و صحنه هایی را از تجمع اجساد کشته شده ها در خیابان ها به یاد می آورد. وقتی جوان بود، به چشم دیده بود که مردم عادی از شدت گرسنگی می میرند. بیشتر سختی هایی که مردم در آن دوران می کشیدند را به چشم دیدم و همه آن ها را به یاد دارم.

از همان زمان، توانمندسازی مالی برای او معنا پیدا کرد. بدرفتاری ژاپنی ها با چینی ها به طور خاص او را به تعجب می انداخت. آن ها می گفتند، شما چینی ها فقیر و بی سوادید. این جملات، حتی تا امروز در قلب من حک شده اند.

لوی چه وو در کلاس ششم، مجبور شد مدرسه را ترک کند. وقتی نوجوان بود، زندگی خود را با فروختن بادام زمینی به مردمی که صف بسته بودند تا از آشوب هنگ کنگ فرار نمایند، می گذراند. در طول 44 ماه اشغال ژاپن، او با این کار، گرسنه نماند و حتی توانست اندکی پول پس انداز کند.

وقتی جنگ تمام شد، لوی با عمویش به یک شرکت تجارت لوازم یدکی خودرو رفت و به عنوان انباردار مشغول به کار شد. در زمانی که شهر هنگ کنگ برای مسطح سازی و احیای اراضی هنوز به نیروی کار یدی متکی بود، او بلدوزر هایی خرید که به درآمدزایی اش یاری کرد. چند سال بعد، در دهه 50 میلادی و وقتی حدود 20 سال داشت، اولین شرکت مجموعه کی. وا (k. Wah) را در هنگ کنگ تاسیس کرد. در دهه 60، سرمایه گذاری در بخش املاک را آغاز کرد. در دهه 80 توجهش به توسعه هتلداری معطوف شد. در اوایل دهه 90 کسب وکارش را به داخل چین گسترش داد. در سال 2002 وارد کسب وکار سرگرمی شد که مراکز تفریحی و خرید و نمایشگاه را در کلاس جهانی در برمی گیرد.

به این ترتیب امپراتوری لوی به تدریج عظیم تر شد و امروز شرکت های تابعه آن عبارتند از: هلدینگ بین المللی کی. وا، گروه سرگرمی گلکسی، شرکت بین المللی هتل های استنفورد، و شرکت مواد ساختمانی کی. وا. امروز، مجموعه کی. وا به یک شرکت چند ملیتی توسعه یافته که حوزه های املاک، سرگرمی، ساخت وساز و هتلداری را در برمی گیرد و حدود 200 شرکت تابعه با بیش از 33 هزار نیروی کار در هنگ کنگ، چین، ماکائو، آمریکای شمالی و جنوب شرق آسیا دارد.

خودش مرتب می گوید: خوش شانس بودم و فرصت هایی که شناسایی می کردم، به نتیجه می رسید.

لوی می گوید حدود 60 سال پیش، زمانی که وارد بازار کار شد تا برای گذران زندگی پول دربیاورد، با این واقعیت روبه رو شد که فرصت تحصیل به دلیل کمبود امکانات، نبود مدرسه کافی و نبود همه چیز، برای عده بسیار کمی وجود دارد. بنابراین، وقتی پولدار شد، یاری کرد در چین مدارس بیشتری تاسیس گردد؛ آنقدر که دیگر تعداد آن ها از دستش خارج شده است. سپس، تاسیس دانشگاه را در کار های خیریه خود گنجاند و به جیانگمن، شهری که در 4 سالگی آن را ترک نموده بود برگشت تا یک دانشگاه محلی در آنجا تاسیس کند. لوی می گوید: هر وقت و هر جا که فکر می کنم احتیاج باشد و درست باشد، درگیر کار های انسان محبت آمیز می شوم و ثروتم را می بخشم.

لوی که در خارج از چین چندان شناخته شده نیست، با تاکید بر ارزش ها، معتقد است که پیشرفت های تکنولوژی باعث شده بعضی ارزش ها از بین بروند، بنابراین او می خواهد اصول ساده و بنیادی را به جامعه خود یادآوری کند؛ اینکه چگونه افراد با هم نجنگند، چگونه دست افتاده ها را بگیرند و به جهان یاری نمایند. من نمی خواهم فقط حرف زده باشم، بلکه، کاری را که واقعا ضروری است، انجام می دهم.

لیسون: لیسون: مجله هنر هفتم، سینما

مجله روگذر: مجله روگذر | مجله وقایع نگاری روزمره یک مهندس معماری